رابطه با
پسر بالغکه توی ادبیات عامیانه بهش -بالای سی سال- میگن و بعضاً شوخیهاشو توی اکسپلورر میبینم یه مسئلهی واقعیه. پسرها از یه سنّی به بعد عقلشون غلبه میکنه، بالغتر میشن، خروشِ هورمونهاشون آروم میگیره و به یک معنا قابل اتّکا تر میشن. اما این بلوغِ رفتاری و هوش اجتماعی، سختیهای خودشو وارد رابطهی عاطفی میکنه. یکی از خصلتهای همین پسرِ سنبالای بالغِ مردونه اینه که از طرفی با تو خوب رفتار میکنه، احترام میذاره و بلده از پسِت بربیاد، اما از طرفی اینم میدونه که اولویتش باید اعصاب خودش باشه لذا اگه کسی آزارش بده خیلی واقعی باهاش خداحافظی میکنه. عاشقتم ولی جدّی خدانگهدارت. پسرها خودشون رو هم تحمل نمیکنن و دایرههای صمیمانهی پسرونه هم براهمین هر سال کم تعدادتر میشن. داداش یارو دختره رو هم اگه بره روی مُخِش ول میکنه. شما که.
مشاهدهایه که دارم.
نوید خوشنام